Vrijwilligers brengen geregeld een SOCIAAL BEZOEK in de gevangenis aan een persoon in detentie. Dit duurt een half- tot anderhalf uur.
Om de 14 dagen leef ik toe naar een ontmoetingsmoment. Het zal om en bij een anderhalf uur duren, zittend in een bezoeklokaaltje van 9m² tegenover een mens in detentie.
Het is telkens een specifieke beleving. Een ontmoeting met een mens, van zijn vrijheid beroofd, is anders dan het dagelijkse contact met de modale burger. Hij heeft zich moeten aanpassen, is een deel van zijn eigenheid kwijt en is zoekende naar een nieuw evenwicht om te overleven.
Hij getuigt, hij klaagt, hij herinnert zich, hij is weemoedig, hij is opstandig, hij verlangt, hij verwerpt, hij is hulpeloos, vervreemd, ontmoedigd, hij kijkt ver uit, voelt zich verlaten.
Tijdens deze ontmoeting gaat veel aan jou voorbij. Jouw geduldig en aandachtig luisteren weegt door om het gesprek vlot te houden. Het is een opgave, om het beste van jezelf naar boven te halen, om te begrijpen, mee te leven en ontvankelijk te blijven. Er is nood aan erkenning, motivatie en bemoediging. Je betracht een positieve inbreng, iets als een ‘boost’ die voedt en sterkt wat zwak is. Het is zoeken, afwegen, uitproberen. Je beseft dat denken vanuit de rede ‘tékort schiet’ en het sprekende hart de kilheid beter ontdooit.
Sociaal bezoeker zijn is verrijkend, vormend, boeiend en verwacht. Het vervolledigt ook jouw ‘mens zijn’ en is dus zéker het beleven waard!
Een sociale bezoeker met 12 jaar dienst.