Verhalen

Aan de toekomst bouwen.
Is zeker niet vergrauwen.

Vergeet me niet.
Al zit ik achter deur en slot…

Ik zit al vele jaren achter mijn tralies. Ik ben zwaar gestraft. Ik moet nog jaren in de gevangenis zitten. Ik weet niet juist wanneer ik mijn vrijheid terug zal krijgen.

Een nieuw begin
Is wat ik wil…

Gerda, Carline en Hilde zijn vrouwen in (ex)-detentie in de gevangenis van Brugge. Ze vertellen hoe zij de GESPREKSGROEP van TRALIES UIT DE WEG en de bijbelgroep tijdens de vastenperiode ervaren hebben. Voor hen zijn het initiatieven die bruggen slaan tussen (deelnemers van) binnen en (deelnemers van) buiten.

Op bezoek gaan in de gevangenis is geen gemakkelijke klus!
Je moet zorgen dat je tijdig aanwezig bent,
en dus voldoende tijd voorzien om op tijd in Brugge aan te komen.
Bij de inschrijving is de ene cipier al vriendelijker dan de andere.
En daarom maak ik me dikwijls zorgen over mensen die voor de eerste keer komen.

Om de 14 dagen leef ik toe naar een ontmoetingsmoment. Het zal om en bij een anderhalf uur duren, zittend in een bezoeklokaaltje van 9m² tegenover een mens in detentie.

“Ik kom zojuist uit de gevangenis”, zei een bibliotheekbezoeker mij op een dag. Hij bracht al jaren als vrijwilliger regelmatig een bezoek aan mensen in detentie.

Vrijwilligers brengen geregeld een SOCIAAL BEZOEK in de gevangenis aan een persoon in detentie. Dit duurt een half- tot anderhalf uur.

Vrijwilligers brengen geregeld een SOCIAAL BEZOEK in de gevangenis aan een persoon in detentie. Dit duurt een half- tot anderhalf uur.

Kathleen is vrijwilliger. Zij vertelt hoe ze de zes groepsgesprekken van ‘Tralies Uit de Weg’ heeft ervaren. Daarin praten zes vrouwen ‘van binnen’ de gevangenis met zes personen ‘van buiten’.